Rozmówki polsko – kazachskie lekcja #2

Opowieści Turana
Ili i Karatal

W czasach starożytnych żył na stepie baj imieniem Karabaj, słynący na całym świecie ze swego bogactwa. Miał córkę Bajan. Jej twarz była okrągła jak księżyc, a jej oczy świeciły, jak dwa słońca. Słynęła w całym turkijskim świecie ze swej urody i inteligencji. Z każdym dniem rosła liczba kandydatów starających się o jej rękę. Jednak Bajan odrzucała wszystkich zalotników jeden po drugim, chociaż nie zmniejszało to grona jej wielbicieli. Wręcz przeciwnie- z każdym dniem ich liczba rosła. Karabay w końcu zmęczył się tą sytuacją. Przebywając w samym sercu swoich posiadłości rozciągających się od Ayaguz po Tiumeń, w miejscu tak pięknym, jak Bajan, zbudował dla swojej córki aul. Codziennie gromadziła się w nim młodzież, od rana do wieczora panowała radosna atmosfera. Młodzi dżygici, którzy z daleka podążali do wioski córki Karabaya, pytając napotkanych ludzi o drogę, zwykle mówili tak: „Gdzie jest aul Bajan?” Od tego czasu ludzie zaczęli nazywać ten najpiękniejszy zakątek ziemi Bajanaul.